Thaniperum thunaiye – 16

தனிப்பெரும் துணையே – 16

‘என்ன’ என்பது போல ப்ரியா கேட்க… “அதெல்லாம் வராது. கஷ்டம். என்னால முடியாது” என அவன் உணவு தட்டை பார்த்து சாப்பிட… “ஏன் முடியாது? என்ன கஷ்டம்? Thermal and fluid dynamics’ஏஹ் படிக்கமுடியுது. யூனிவர்சிட்டி செகண்ட் வரமுடியுது… சமைக்க முடியாதா?” என்றவுடன், அவன் முறைத்தான்.

“இதுக்கெல்லாம் நான் பயப்படமாட்டேன். நான் என்ன ஃபைவ் ஸ்டார் ஹோட்டலுக்கா சமைக்க சொல்றேன்? வயிறு ரொம்ப சாப்பாடு அவளோ தானே? ஒழுங்கா செஞ்சு எடுத்துட்டு வரலைன்னா, நான் மதியம் எங்கயும் சாப்பிட மாட்டேன்” என்றுவிட்டு அவன் முகம் பாராமல் சாப்பிட ஆரம்பித்தாள்.

அவனும் முறைத்துக்கொண்டே சாப்பிட்டான். இருவரும் சாப்பிட்டு முடித்து, முகத்தை தூக்கிவைத்துக்கொண்டு… அவள் ட்ரைனிங் நடக்கும் இடத்திற்கு வந்தனர்.

சில நொடிகளில், இருவரும் ஒருசேர மற்றவரை பார்க்க, அடுத்தவரது முகத்தை பார்த்தவுடன், கோபம் போய் புன்னகை வந்தது. “ஈவினிங் ட்ரைனிங் முடிஞ்சப்புறம் கால் பண்றேன்” என்றாள் அவள். புன்னகைத்துக்கொண்டே சரி என்றான் அவன்.

மாலை ட்ரைனிங் முடிந்தது அவள் அழைத்ததும் வந்துவிட்டான். அமைதியாக ஹாஸ்டலை நோக்கி போகும் வழியில் அவனுக்கு ப்ளாக் டீ, அவளுக்கு காபி வாங்கிக்கொண்டு நடந்தனர்.

“ட்ரைனிங் நல்லா போச்சா?” செழியன் ஆரம்பித்தான்.

“ஹ்ம்ம். நீ ஏன் ப்ளாக் டீயே குடிக்கற? இந்த காபி, நார்மல் டீ லாம் பிடிக்காதா” என்று அவள் கேட்டதும்… சட்டென அவளை பார்த்து… “அடுத்து இதெல்லாம் போட நான் கத்துக்கணுமா” என கேள்வியாக பார்த்தான்.

“ஹாஹாஹா இல்ல. ஏதாச்சும் லாஜிக் இருக்கான்னு தெரிஞ்சிக்க தான்” என்றாள் சிரித்துக்கொண்டே.

“உஃப். பயந்துட்டேன். பெருசா ஒன்னும் இல்ல. ப்ளாக் டீ குடிச்சா ரெஃப்ரெஷிங்’கா இருக்கும். தூக்கம் அதிகமா வராது. டைஜெஷன்க்கு ஹெல்ப் பண்ணும். அவ்ளோதான். நீயும் ட்ரை பண்ணி பாரு. யு வில் ஃபீல் தி டிஃபரென்ஸ்” என்றான்.

“அப்படிங்கற? ஹ்ம்ம். நீ மட்டும் டெய்லி சாப்பாடு எடுத்துட்டுவா. நான் ப்ளாக் டீ குடிக்கிறேன்” என்றவுடன், அவள் எதற்கு என்பதுபோல புன்னகைத்தான். “டைஜெஸ்ட் ஆகணும்ல அதுக்கு தான்” என்று கண்ணடிக்க… அவன் நன்றாக சிரித்தான்.

‘ஐயோ சிரிக்கறானே’ மறுபடியும் ஏதேதோ சொல்லத்தெரியாத உணர்வுகள் அவளுள்.

“அந்த கஷ்டம் உனக்கு கண்டிப்பா வேணுமா? அழகா ஹாஸ்டல்’ல சாப்பிடலாம்ல” அவன் கேட்க… “ஹ்ம்ம் சாப்பிடலாம். ஆனா உன்னோட ப்ளாக் டீ இன்டேக் குறையணும். வெளியவே சாப்பிடறதுனால அதிகம் குடிப்ப போல. எக்ஸெல் ஆஃப் எனிதிங் இஸ் நாட் குட்” என புன்னகைத்தாள். அவனும் புன்னகைத்தான்.

அப்போது அவளுக்குத் தெரியவில்லை. வரும்காலத்தில், இதே வரிகளை அவள் அறிவுரையாக கேட்பாள் என. அதுவே அவர்கள் பிரிவுக்கு அஸ்திவாரமிடும் என்பது.

அவள் ஹாஸ்டல் வந்தவுடன், “நீயும் கிளம்பரயா இளா வீட்டுக்கு” ப்ரியா கேட்க… “இல்ல வேலை இருக்கு. முடிச்சிட்டு கிளம்ப டைம் ஆகும்” என்றான்.

“ரொம்ப ஸ்ட்ரைன் பண்ணிக்காத” புன்னகையுடன் அவள் சொன்னதும், அவனும் தலையசைத்து புன்னகைத்துவிட்டு கிளம்பினான்.

அடுத்தநாள், முந்தைய தினம் போலவே ஆரம்பித்தது. காலை அவன் அவளை பார்க்க வந்தான். மதியம் உணவிற்கு அவள் அவனை அழைத்தாள்.

அவனும் அவளை அழைத்துச்சென்றான் வேறு ஒரு இடத்திற்கு.

“இதுவும் கேன்டீனா?” சுற்றி பார்த்துக்கொண்டே அவள் கேட்க… ஒரு டப்பாவை டேபிள் மேல் வைத்தான். அவள் ஆச்சர்யத்தில் விழிவிரித்து பார்த்தாள். ‘இரண்டு நாட்கள் இருக்கிறது என இவன் இப்போதைக்கு செய்யமாட்டான்’ என்று நினைத்தாள்.

“நீ சமைச்சயா? வாவ்…” கேட்டபடி ஆவலுடன் டப்பாவை திறந்தாள்.

“இல்ல வேணாம்… உனக்கு இங்க வேற ஏதாச்சும் வாங்கிக்கலாம். இங்க நம்ம சாப்பாடு டேஸ்ட்ல இருக்கும்” தயங்கி அவன் சொல்ல, அதை அவள் கேட்காமல் திறந்தாள்.

உள்ளே எலுமிச்சை சாதம். அதில் சில உளுத்தம்பருப்பு கொஞ்சம் கருகிப்போயிருந்தது.

“எப்படி சமைச்ச” என கேட்டபடி ருசிபார்த்தாள். சுமார் என்று கூட சொல்லமுடியாத அளவுக்கு இருந்தது. ஆனால் வெளிகாட்டிக்கொள்ளவில்லை.

அவள் கேட்ட கேள்விக்கு… “நல்லா இல்லல. கைல மொபைல்’ல படிச்சிட்டு இந்த பக்கம் சமைச்சேன். அதான் பருப்பு கருகிடுச்சு. மிளகா, உப்பு, லெமன் போட்டு ரைஸ் கலந்தப்பறம் தான் மஞ்சள் பொடி போடலன்னு ஞாபகம் வந்துச்சு. அதுனால அப்படியே தூவினேன். அது கொஞ்சம் raw ஸ்மெல் வருது” என்றான் பாவமாக.

“வேற செய்லாம்னா லெமன் இல்ல. வேஸ்ட் பண்ணவும் மனசில்லை. அதான் எடுத்துட்டு வந்துட்டேன்” என்றவுடன்… “அப்போ என் ஷேர் எங்க?” கேட்டபடி முறைத்தாள்.

“அது வேணாம் நான் ஈவினிங் பசிக்கும்போது சாப்டுக்கறேன்” என்றான் தயக்கமாக.

“ஹலோ அது என் சாப்பாடு. குடுக்கப்போறயா இல்லையா” அவள் கறாராக கேட்க… அடுத்த டப்பாவை டேபிள் மேல் வைத்தான்.

“நீ போய் ஊறுகா மட்டும் தருவாங்கன்னா வாங்கிட்டு வா. கூடவே பொடேட்டோ சிப்ஸ்” அவள் சொன்னவுடன், அதை வாங்க சென்றான்.

அவள் மனதில் சொல்லமுடியாத மகிழ்ச்சி. அவன் அவளுக்கும் உணவு செய்யவேண்டும் என எந்த அவசியமும் இல்லை. தன்னுடைய பேச்சை கேட்டு செய்துள்ளான் என்று நினைக்கும்போதே மனம் நிறைவாக இருந்தது.

அவன் வாங்கிக்கொண்டு அவளுக்கு தந்தபோது… அவன் கையில் ஒரு புண் தெரிந்தது. “இளா சுட்டுட்டயா?” கொஞ்சம் பதறியதுபோல கேட்க… “அது பரவால்ல சரி ஆகிடும்” என்றான் புன்னகைத்துக்கொண்டே.

“ஹ்ம்ம்… முதல் தடவ ட்ரை பண்றப்ப சுட்டுக்கலைன்னா தான் தப்பு. குட். சமையலோட ஃபிரஸ்ட் டெஸ்ட்ல பாஸ் ஆயிட்ட” என்றதும் அவன் முறைத்தான். பின் சிரித்தான்.

இருவரும் சாப்பிடும்போது… “ரைஸ் நல்லா வந்துருக்கே இளா. சூப்பர்” என்றதும் அவனுக்கு புரை ஏறியது. உடனே தண்ணீரை அவனுக்கு தந்துவிட்டு சந்தேகமாக பார்த்தாள்.

“அது… ரைஸ் மட்டும் மெஸ்ல வாங்கினேன். ரைஸ் பண்றது பெரிய ப்ரொசீஜர் போல” மறுபடியும் பாவமாக முகத்தை வைத்துக்கொண்டு சொன்னான். ப்ரியா முறைத்தாள். பின் அவன் முகம் பார்த்தும் சிரித்துவிட்டாள்.

“அந்த கருகின பருப்பெல்லாம் தனியா எடுத்து வெச்சுட்டு சாப்பிடு. நெஸ்ட் டைம் செய்யறப்ப, என்னனென்ன சாமான் வேணுமோ முதல்லயே பக்கத்துல வெச்சுக்கோ. பர்னர் ரொம்ப high flame’ல இருக்கக்கூடாது” என சில அறிவுரைகள் கூறிக்கொண்டே சாப்பிட்டாள்.

அன்றைய மாலை மெடிக்கல் ஷாப்’புக்கு முதலில் சென்றார்கள். அவள் பர்னால் வாங்கி அவனிடம் தந்து… “அந்த காயத்துல அப்ளை பண்ணு. இனி சுட்டுட்டன்னா உடனே இதை போட்டுக்குக்கோ” அவள் சொல்லவும் அவனும் புன்னகைத்துக்கொண்டே சரி என்றான்.

பின் இருவரும் அவளுடைய ஹாஸ்டல் வரை சேர்ந்தே சென்றனர். இன்று அவளும் ப்ளாக் டீ குடிக்க வாங்கிக்கொண்டாள். அவன் அதைப்பார்த்து புன்னகைத்தான்.

உடனே அவள்… “டைஜெஷன்’க்கு வாங்கிக்கல. ட்ரைனிங் ஒரே போர் இன்னைக்கு. செம்ம டையர்ட்’டா இருக்கு. இப்போ தூங்கிட்டா நைட் தூங்க முடியாது, அதுக்கு தான்” என்றாள் அவளும் புன்னகைத்துக்கொண்டே.

அந்த வாரம் இதே போல நகர்ந்தது.

அந்த ஞாற்றுக்கிழமை. காலை வேளையில் ப்ரியா வெளியில் புறப்பட்டாள். சிறிதுநேரத்தில், ஒரு வீட்டின் வாசலில் நிற்க, கதவு தட்டியபின் கதவு திறந்தது.

உள்ளே திகைப்புடன் செழியன் இவளை பார்த்தான். கண்களில் அதிர்ச்சி அப்பட்டமாக தெரிந்தது.

‘பேச்சலர் வீடு. சொல்லாம போற. பார்த்துனு ஃபிரண்ட்ஸ் சொன்னாங்க. நல்லவேள ஒழுங்கா தான் இருக்கான்’ என நினைத்து… “பார்த்துட்டே இருக்கயே. பிடி இளா. தூக்க முடியல” என கையை நீட்ட… அவன் அதே அதிர்ச்சியுடன் அவளிடம் இருந்த பையை வாங்கினான்.

“உள்ளே கூப்பிட மாட்டியா?” அவள் முறைக்க… “ஓ சாரி வா. நான் எதிர்பார்க்கல” என்றதும் உள்ளே சென்றாள்.

அந்த பையை ஓரமாக வைத்துவிட்டு… “என்ன திடீர்னு” என விழித்தான் செழியன்.

“அந்த பேக் ஓபன் பண்ணு” அவள் சொன்னவுடன், அவன் பிரித்தான்.

உள்ளே ரைஸ் குக்கர். “இனி மெஸ் ரைஸ் வேணாம். இந்த வாரம் நீ சமைச்சியா… சரி இன்னைக்கு நம்ம கைவண்ணத்தை காட்டுவோம்னு வந்தேன்” அவள் சொன்னதும் மறுபடியும் அதிர்நதான்.

“என்ன இன்னைக்கு வெளிய சாப்பிடலாம்னு நெனச்சியா. சாரி நான் விட மாட்டேன்” என்றாள் புருவம் உயர்த்தி.

“கண்டிப்பா சமைச்சு தான் ஆகணுமா” அவன் கேட்க… ஆம் என தலையசைத்தாள்.

“இல்ல… உனக்கு சமைக்க வருமா? தெரியாதுன்னு சொன்ன?” என்றதும்… ப்ரியா முறைத்துக்கொண்டே “உன்னைவிட நல்லா செய்வேன். சரி சமையல் ஸ்டார்ட் பண்றதுக்கு முன்னாடி ஒரு சூப்பர் ஸ்டராங் ப்ளாக் டீ” என்றவுடன், இப்போது அவன் முறைத்துவிட்டு சமையலறைக்குள் சென்றான்.

அவள் வீட்டை சுற்றி பார்க்க… அவள் வாங்கித்தந்த லேம்ப் அங்கே இருந்தது.

அதை பார்த்து புன்னகையுடன், “இந்த லேம்ப் இன்னும் யூஸ் பண்றயா இளா?” அவளுக்கும் தெரியும், அவளிடம் இருந்த விளக்கு அவ்வப்போது நிறம் மாறிக்கொண்டிருந்தது என.

அவன் என்ன சொல்லப்போகிறேன் என ஆர்வமாக இருக்க… சில நொடிகள் மௌனத்திற்குப் பின், “ஹ்ம்ம் யூஸ் பண்ணுவேன். ஹால்’ல படிக்கடறப்ப, யூஸ் ஆகும்” என்ற பதில் வந்தது. இங்கு இவள் முகம் சின்னதானது.

‘அட… நான் கூட நம்பள நினச்சுதான் யூஸ் பண்றதா நினைச்சேனே. ச்ச இவன்கிட்ட அதெல்லாம் எதிர்பார்க்கரையே ப்ரியா’ என தலையில் அடித்துக்கொள்ளும்போது…

அவள் முன் டீயை நீட்டினான். அவள் முகத்தை உர்ரென்று வைத்துக்கொண்டே வாங்கிக்கொண்டாள். ஆனால் அவன் புன்னகைத்தான்.

சில நிமிடங்கள் கழித்து, சமைப்பதற்கு உள்ளே சென்ற ப்ரியா… “இளா… எதெது எங்கெங்க இருக்குன்னு சொல்லு” என அவனை அழைத்தாள்.

“எல்லாமே அங்க…” அவன் பேச்சு கேட்டு திரும்பிய ப்ரியா, அந்த சின்ன சமையலறையில், அவள் பின்னால் அவன் நின்றுகொண்டிருப்பதை பார்த்தவுடன்… ஏனோ உடல் சிலிர்த்தது. கண்கள் படபடக்க அவனைப் பார்த்தாள்.