Ennodu Nee Unnodu Naan – 4

என்னோடு நீ உன்னோடு நான் – 4

காலை விடிந்தது தெரியாமல் நன்றாக உறங்கிக்கொண்டிருந்தாள் நிலா. திடீரென தூக்கம் தெளிய…

‘இதுக்குத்தான் பக்கத்துல அம்மா வேணும்னு சொல்றது. லேட் ஆயிடுச்சு. சீக்கிரம் கிளம்பணுமே. கோயில் நடை வேற பனிரெண்டு, ஒரு மணிக்குள்ள சாத்திடுவாங்க. அதுக்குள்ள போகணும்’ என்று அரக்க பறக்க கிளம்பினாள்.

“மேடம் எப்போ செக்அவுட் பண்றீங்க?” ரிசெப்ஷனுக்கு வந்த நிலாவிடம் ரிசெப்ஷனிஸ்ட் கேட்க… “எனக்கு இப்போ தெரில. இன்னிக்கி சாயங்காலம் சொல்லிடறேன்” ரூம் சாவியை கொடுத்துவிட்டு விடைபெற்றுக்கொண்டாள் நிலா.

ஹோட்டல் வெளியே அவளுக்காக புக் செய்திருந்த காரில் ஏறினாள். 

“பூங்கொடி கோயிலுக்குத்தானேமா போகணும்?” டிரைவர் கேட்க, “ஆமாண்ணா” என்று பதில் தந்தவளிடம்… 

டிரைவர், “வைட்டிங் போட்டுட்டு ரிட்டனுமா இல்லாட்டி விட்டா மட்டும் போதுமா?”  என கேட்டார்.

“கோயிலுக்கு போயிட்டு திரும்பி ஹோட்டலுக்கே வந்துடலாம். போக எவ்ளோ நேரம் ஆகும்ண்ணா?” 

“ஒரு ஒன்னரை மணிநேரம் ஆகும்மா”  

சிறிது நேரம் மௌனமாக சென்று கொண்டிருக்க… “அண்ணா அந்த கோயில் பத்தி உங்களுக்கு ஏதாவது தெரியுமா?” பேச்சை ஆரம்பித்தாள் நிலா.

“கொஞ்சம் கொஞ்சம் தெரியும் மா. அந்த கோயில் தான் அந்த ஊரோட எல்லை கோயில். இதில்லாம அந்த ஊருக்கு வேற எல்லை கோயில் இருக்குனு கேள்விப்பட்டுருக்கேன். அது ஒரு சின்ன கிராமம்.

அந்த ஊரிலிருந்து அதிகமா டவுன்க்கு வரமாட்டாங்கன்னும்; அதில்லாம அங்க யாரையும் அவளோ சீக்கரம் ஊருக்குள்ள சேதுக்கமாட்டாங்கன்னும் கேள்விப்பட்டுருக்கேன்.

இப்போ போகற எல்லை கோயிலுக்கு மட்டும் தான் நிறைய பேர் வருவாங்க. அது கூட வியாழன், வெள்ளி, சனிக்கிழமை தான் நடை திறப்பாங்க. அந்த கோயிலுக்கு மேல அந்த ஊருக்குள்ள போகறதுக்கு கூட பெரிய வசதியெல்லாம் இல்ல. எல்லாமே அந்த கோயிலோட தான்” அவருக்கு தெரிந்த விவரங்களை சொன்னார் அந்த டிரைவர்.

“வசதி இல்லைனா, அப்போ ஊர்க்காரங்க வெளிய வந்தா எப்படி உள்ள போவாங்க?” நிலா கேட்க, “அது தெரில எனக்கு. பெருசா பஸ்’செல்லம் இருக்க மாதிரி தெரியல. அவங்களுக்குன்னு தனியா நடைபாதை போட்டு வச்சிருப்பாங்கன்னு நினைக்கறேன்.

அந்த கோயில்ல இருந்து பார்த்தா, ஒரு சின்ன மலை தெரியும். அதுக்கு அந்தப்பக்கம் தான் ஊருன்னு சொல்லி கேள்விப்பட்டுருக்கேன். ஆமா… இதெல்லாம் நீ தெரிஞ்சு என்ன பண்ணப்போற?” அவர் கேள்வியுடன் கேட்க,

“ஒன்னுமில்லண்ணா. சும்மா தெரிஞ்சுக்கலாம்னு கேட்டேன்” என்றாள்.

 சிறிதுநேரத்தில் ஒரு பெட்ரோல் பங்கில் காரை நிறுத்திய ட்ரைவர், “டீசல் அடிச்சுட்டு போய்டலாம்” என்றார்.

சரி என்றவள் மனதில், அந்த கோயில் மற்றும் அந்த ஊர் பற்றி அவர் கூறியதே ஓடிக்கொண்டிருந்தது.

——

அதே காலை பொழுது ஆதியும் சற்று நேரம் கழித்து எழுந்து, ஹோட்டலின் இரண்டாவது மாடியில், கண்ணாடியால் வடிவமைக்கப்பட்டிருந்த ஜிம்மில் உடற்பயிற்சி செய்து கொண்டிருந்தான்.  

முந்தயத்தினம் நடந்த நிலா குறித்த நினைவுகள் அவ்வப்போது வந்துவண்ணம் இருக்க, அவளை போலவே யாரோ பார்க்கிங்’கில் ஒரு காரில் ஏறுவதை பார்த்தவன், நன்றாக உற்றுப்பார்க்க… அது அவளே தான்.

அவளை பார்த்த அந்த நொடி ‘அவளும் இந்த ஹோட்டல்’ல தான் இருக்கிறாளா? எப்படியாவது பார்த்து விடவேண்டும்’ என்று பறந்து படி கீழே வர, அவளின் கார் நின்ற சுவடு தெரியாமல் அங்கிருந்து சென்றிருந்தது.

அவள் அங்கு இல்லாததை பார்த்தவன் “ச்ச… மிஸ் பண்ணிட்டேன்” என்று திரும்பி ரிசெப்ஷனை நோக்கி சென்றான். 

அவனை பார்த்ததும், ரிசெப்ஷனிஸ்ட் எழுந்து சிறிதாக புன்னகைத்து, தலை முடியை காதிற்குப் பின் தள்ளியவாறே “ஹௌ மே ஐ ஹெல்ப் யு சர்” என்றாள் நுனி நாக்கு ஆங்கிலத்தில்.

“ஐ நீட்… ஐ மீன்… எனக்கு ஒரு சின்ன இன்ஃபோர்மேஷன் வேணும். இப்போ கொஞ்ச நேரம் முன்னாடி ஒரு லேடி வெளிய போனாங்கல்ல, அவங்க என்னோட ஃபிரண்ட்.

அவங்க போறத பார்த்தேன், பட் நான் வர்றதுக்குள்ள போய்ட்டாங்க. அவங்க காண்டாக்ட் மிஸ் பண்ணிட்டேன். நீங்க தப்பா எடுத்துக்கலைனா, அவங்க நம்பர் குடுக்க முடியுமா ப்ளீஸ்” என்று கேட்டான்.

‘யாரென்றே தெரியாத பெண்ணின் எண் எதற்கு?’ மூளை அவனை கேள்வி கேட்டாலும், மனமோ அதை எதையும் சட்டைசெய்யாமல் அந்த பெண்ணின் பதிலுக்காக எதிர்பார்த்திருந்தது.

“சர் அது வந்து… வி காண்ட் ஷேர் கெஸ்ட் டீடெயில்ஸ். இட்ஸ் அகைன்ஸ்ட் அவர் பாலிசி (we can’t share guest details Its against our policy)” என்றாள் தயக்கத்துடன்.

“ஓ…” கொஞ்சம் ஏமாற்றத்துடன்… “எனக்கு புரியுது. அவங்க திரும்ப வருவாங்களா? ஏன்னா நான் இன்னிக்கி செக்அவுட் பண்றேன்” சின்ன நப்பாசையில் ஏதாவது விபரம் தெரியுமா என்பதுபோல ஆதி கேட்க, “சாயங்காலம் வரேன்னு சொல்லிருக்காங்க சர்” என்றாள் பதிலுக்கு.

“அதுக்குள்ள நான் கிளம்பிடுவேன். தட்ஸ் ஒகே. தேங்க் யு” புன்னகையுடன், அவன் எதிர்பார்த்தது கிடைக்கவில்லை என்ற சின்ன வருத்தத்துடன், அந்த இடத்தை விட்டு செல்ல, அதை புரிந்து கொண்டவள் “சர்” என்று அவனை தடுத்தாள்.

நடையை எடுத்து வைக்காமல் திரும்பியவன் கேள்வியுடன் அவளை பார்க்க, அவள் ‘அக்கம் பக்கம் யாருமில்லை’ என்பதை உறுதிசெய்துகொண்ட பின்… 

“உங்களுக்காக நான் ஒரு சின்ன தகவல் தர்றேன். அவங்க என்கிட்டே டாக்ஸி புக் பண்ணித்தர சொன்னாங்க. பூங்கொடி கோயிலுக்கு போகனுன்னு சொன்னாங்க அண்ட் நான் தான் புக் பண்ணிக்கொடுத்தேன்” சொல்லிவிட்டு சற்று நிறுத்திய அந்த பெண், “நான் இதெல்லாம் பகிர்ந்துக்கக்கூடாது. பட் நீங்க காண்டாக்ட் மிஸ் பண்ணிட்டேன்னு சொன்னதால சொன்னேன்” என்றாள்.

“ஓ தேங்க் யு சோ மச் மிஸ்” கேள்வியுடன் அவன் நிறுத்த, “நிர்மலா” என்றாள் அவள். “தேங்க் யு சோ மச் மிஸ் நிர்மலா. இது போதும்” புன்னகையுடன் கூறிவிட்டு அறைக்கு பறந்தான்.

‘நானும் பூங்கொடி கோயில் பக்கத்துல இருக்கற மலைல தான் ட்ரெக்கிங் போலாம்னு இருந்தேன். ஹ்ம்ம்… எல்லாம் பேக் பண்ணிட்டு கிளம்பவேண்டிதுதான். அவளை பார்த்து அவ துணிச்சலை பாராட்டிட்டு, ஒரு மன்னிப்புகேட்டுட்டு, ட்ரெக் ஸ்டார்ட் பண்ண வேண்டியதுதான்’ என்று நினைத்தப்படியே சீக்கிரமாக புறப்பட்டான்.

————-

“அண்ணா இன்னும் எவ்ளோ நேரம் ஆகும் போக?” நிலா டிரைவரிடம் கேட்க, “ஒரு… ஒரு மணிநேரம் ஆகலாம்” என்றார் அவர்.

“அந்த கோயில்ல திருவிழாலாம் நடக்குமாணா”

“திருவிழாலாம் நடந்தமாதிரி எனக்கு தெரியலமா”

அவர் பதிலை கேட்டவுடன் அவள் மனதில் ‘திருவிழா நடந்தமாதிரி தெரியலயா?! ஆனா க்ரோஸ் டாக்’ல திருவிழா பத்தி சொன்னாங்களே… இதில்லாம வேற எல்லை கோயில் இருக்குனு சொல்லறாரே இவர். அங்க ஏதாச்சும் பிரச்சனை நடக்குமோ? அந்த கோயிலுக்கு எப்படி போகமுடியும்? இந்த கோயிலுக்கு மேல போக முடியாதுனு சொல்லறாரே…” என்று அவள்  நினைத்துக்கொண்டிருக்கும் போது, அவர் பேச்சை தொடந்தார். 

“அங்க கோயில்ல இருக்க எல்லாரும் அந்த ஊர்காரங்களே தான். கோயில்ல வரும் பணம் தான், அந்த ஊருக்கு முக்கியமான வருமானம். அவங்க கோயில் பக்கத்துல சனிக்கிழமை மீன் விப்பாங்க. தேன்… பழங்கள் கூட.

அங்க அம்மனுக்கு தேன், எண்ணெய், பழம் படைப்பாங்க. அதுவும் அந்த ஊருல இருந்து தான் வரும். அங்க வந்து வேண்டிட்டா, குழந்தை பாக்கியம் கிடைக்கும்னு ஐதிகம். அதுனால நல்ல கூட்டம் இருக்கும் இந்த மூணு நாள்.

இப்போ அந்த மலை மேல ஏற மட்டும் லைசென்ஸ் இருக்க சில பேரை அனுப்பறாங்கனு சொல்றாங்க. நல்ல மழை சீசன்’னா அங்க இருக்குற ஒரு சின்ன அருவில தண்ணி போகும்… அத பார்க்க போறாங்கன்னு சொல்றாங்க. ஆனா அந்த  ஊருக்குள்ள போக முடியாது” என்றார் அவருக்கு காதில் பட்ட விஷயங்களை.

அப்படியே பேசிக்கொண்டு கோயிலை வந்தடைந்தனர். 

“அண்ணா இங்கயே வெயிட் பண்றீங்களா? நான் ஒரு முப்பது நிமிஷத்துல வந்துடறேன்” நிலா கேட்டுக்கொள்ள, “பார்கிங்’ல வெயிட் பண்றேன். எனக்கு போன் பண்ணுமா வெளிய வந்தவுடனே” என்றார்.

கோயில் உள்ளே சென்ற நிலா, ‘யாரிடம் முதலில் இதுபற்றி பேசுவது?’ என்று யோசித்தாள். அங்கே கோயில் அலுவலகம் தெரிந்தது.

அருகே சென்று பார்த்த போது, உள்ளே யாரோ இருவர் அங்குள்ள நிர்வாகியுடன் பேசிக்கொண்டிருக்க, நிலா வேறு யாரிடம் பேசலாம் என்று யோசித்தாள்.

அலுவலகத்திற்கு எதிரே அம்மன் சன்னிதி இருந்தது, சாமி கும்பிட வரிசையில் நின்றாள். பூசாரி பூஜை செய்து குங்குமம் கொடுக்க, ‘அவரிடம் இதுகுறித்து பேசலாமா?’ என்ற யோசனை வந்தது.

கூட்டம் அலை மோதியதால்… அவரிடம் சற்று நேரம் கழித்துப் பேச முடிவெடுத்தவள் அங்குள்ள படியில் அமர்ந்தாள். 

சிறிது நேரம் அப்படியே கழிய, கூட்டம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குறைய தொடங்கியது.

அவள் பூசாரியை நோக்கி சென்றாள்… அவளுக்கு தெரிந்த விபரம் செல்லி, மேலும் விபரம் அறிய.

—————-

அனைத்தையும் பேக் செய்துகொண்டு காரை கிளப்பினான் ஆதி அந்த கோயிலுக்கு. அடுத்த ஐம்பது நிமிடம் அவன் கோயிலை வந்தடைந்தான் அவள் வரும் முன்னரே!

அவன் ட்ராவல் பார்ட்னர் மற்றும் ஃப்ரென்ட் ஜீவன் கூறியது போல… கோயில் வெளியே இருந்த ஒரு டீக்கடையில் கல்லாவில் இருந்தவரை சந்தித்தான். 

“ஹலோ என் பேர் ஆதி. ஜீவன் சொல்லிருப்பான்…” என்று ஆரம்பிக்க… அவர் சுற்றியும் முற்றியும் பார்த்துவிட்டு… “ஷ்ஷ்ஷ் இருங்க தம்பி, இங்க பேசவேண்டாம். கொஞ்சம் அந்தப்பக்கமா போய் பேசுவோம்” என்று ஆதியை தள்ளி அழைத்துச்சென்றார்.

“இன்னிக்கி ட்ரெக்கிங் ஸ்டார்ட் பண்ணலாம்னு இருக்கேன்” ஆதி சொல்ல… “சரி தம்பி பணம் வச்சுருக்கீங்களா?” கேட்டார் ஆதியிடம்.

ஆதி பணத்தை எடுத்து நீட்ட… அவர் வாங்கிக்கொண்டு… “இங்க மலையேற அவ்ளோ சீக்கிரம் யாரையும் அனுமதிக்க மாட்டாங்க. நீங்க போகப்போறது அந்த மலை தான்” என்றார் கோயில் பின் இருக்கும் மலையை காட்டி.

பின், “ஜீவன் தம்பி சொல்லிருப்பாருனு நினைக்கறேன். மலைக்கு அந்தப்பக்கம் போகாதீங்க. அந்த ஊர்க்காரங்க யாரையும் அவ்ளோ சீக்கரம் உள்ள சேர்க்க மாட்டாங்க. அப்பறம் பிரச்சனை ஆயிடும்”

அதுவரை அவர் பேசியதை கேட்ட ஆதி, “சரி நான் ஒருத்தர கோயில்ல பார்க்க வேண்டியது இருக்கு. அத முடிச்சுட்டு கிளம்பறேன்” என்றான்.

“நீங்க எப்படியும் அந்த கோயில் ஆஃபீஸரை பார்த்து பேசிட்டு, NOC வாங்கணும்” என்றவர் அவனை கோயிலுக்குள் அழைத்துச்சென்றார்.

இருவரும் ஆஃபிஸில் இருந்தவரை பார்த்து பேசிக்கொண்டிருக்கும் போது… யாரோ உள்ளே பார்ப்பதை உணர்ந்த ஆதி வெளியில் பார்க்க, அங்கே நிலா உள்ளே எட்டிப்பார்த்தாள்.

‘அவளிடம் பேச வேண்டும்’ என்றெண்ணி, அவன் உடனே “எக்ஸ்க்யூஸ் மீ…” கேட்டபடி எழ முயற்சிக்க, ஆஃபீஸர் சில ஆவணங்களை கொடுத்து கையெழுத்துப் போடச்சொன்னார்.

வெளியேறுவதற்கான தருணத்தை ஆதி எதிர்பார்த்துக்கொண்டிருக்க, மற்ற இருவரும் அவனுக்கு செல்லவேண்டிய பாதை, மற்றும் செய்யக்கூடாதவைகளை பற்றி விளக்கம் அளித்துக்கொண்டிருந்தனர்.

அப்போது உள்ளே, இன்னொரு அறையில் இருந்து வாட்ட சாட்டமான ஒருவர் வெளியே வர, பேசிக்கொண்டிருந்த அந்த ஆஃபீஸர் எழுந்து பவ்யமாக கும்பிடு வைத்தவுடன், உட்காரும்படி கையசைத்துவிட்டு வெளியே சென்றார் அந்த வாட்ட சாட்டமான நபர்.

ஒரு வழியாக இருவரிடம் விடைப்பெற்றுக்கொண்டு ஆதி வெளியே வர, கூட்டம் கொஞ்சம் குறைத்திருந்தது.

நிலாவை தேடியவன், அம்மன் சன்னதிக்கு அந்தப்பக்கம் ஒரு கூட்டம் இருந்ததையும்… அதற்கு நடுவில் அவள் இருந்ததையும்… சிலர் அவளை ஏசுவதையும் பார்த்து, குழப்பத்துடன் அருகே செல்லும்போது… ஒருவன் போனில் பேசுவதை கேட்டு சற்று அதிர்ந்து நின்றான்.

“பொண்ணுதான்யா…… திருவிழா நடந்தா பிரச்சனைனு சொல்லுது….. ஆமாங்கய்யா…… என்னது குத்திட..ணு..மா!?…… உயிரு…… சரிங்கய்யா…… சுத்தி நிறைய பேர் இருக்காங்க, கூட்டத்துக்கு நடுவுலதான் இருக்கு அந்த பொண்ணு…… வேலு பக்கத்துல தான் இருக்கான்…… சரிங்கய்யா…” 

பேசியபின் அவனும், இன்னொருவனும் அந்த கூட்டத்துக்கு அருகில் செல்ல, போன் பேசியவன் கையில் கத்தியை பார்த்து ஆதி அதிர்ந்தான்.

அவன் செல்லும் முன், அவனை முந்திக்கொண்ட ஆதி… கூட்டத்தை விளக்கி, நிலா அருகே சென்று… அவள் கையைப்பற்றி இழுத்தபடி, கூட்டத்தை விட்டு வெளியே வந்தான்.

ஆஃபீஸ் உள்ளே வாட்டசாட்டமாக இருந்தவரும் அங்கே இருக்க, அங்கிருந்த சிலர், “ஏய் நில்லுங்க… எங்க போறீங்க நில்லுங்க” கத்திக்கொண்டு இருவரையும் பின்தொடர்ந்தனர். 

ஆதியை அங்கு பார்த்த நிலா சற்று அதிர்ச்சியடைந்து… பின், “நீங்க… மொதல்ல கைய விடுங்க” கையை அவனிடம் இருந்து விடுவிக்க திமிறினாள்.

ஆதி இன்னமும் கையை இறுக பற்றிக்கொண்டு… திரும்பி அவளை பார்த்து முறைத்தபடி, “எதுவும் இப்போ பேசவேணாம்” என்று இழுத்துச்சென்றான் அவளை!